Ik heb inderdaad de wereld verkeerd begrepen, omdat ik mijn zonden erop heb gelegd en die naar me terug zag kijken. Hoe venijnig leken ze! En hoe misleid was ik te denken dat wat ik vreesde zich in de wereld bevond, in plaats van enkel in mijn denkgeest. Vandaag zie ik de wereld in de hemelse zachtaardigheid waarmee de schepping straalt. Er schuilt geen angst in. Laat niet de uiterlijke schijn van mijn zonden het hemelse licht verduisteren dat de wereld overstraalt. Wat daar weerspiegeld wordt, huist in de Denkgeest van God. De beelden die ik zie, weerspiegelen mijn gedachten. Toch is mijn denkgeest één met die van God. En zo kan ik de zachtaardigheid van de schepping zien.
In stilte wil ik naar de wereld kijken, die Uw Gedachten slechts weerspiegelt alsook de mijne. Laat ik onthouden dat ze dezelfde zijn en ik zal de zachtaardigheid van de schepping zien.